İNSANLARIN iltifatlarını beklemek hizmet erbabı için büyük bir noksanlık olsa gerek. Beklemeden gelenler de, mahzurdan (sakıncadan) hâli olmaz. İltifat yerine dua edilse daha hayırlı olur.
Madalyonun ters yüzü de var. Hakaret edenler de oluyor. Onları da sineye çekmekten başka çare yok.
İnternet muhaberesi (yazışması) ahlakı genelde çok düşük ve bozuk. Efendilik, nezaket, kibarlık, mürüvvet şişeleri taşa çalındı.
Okuduklarını anlamayanlar veya bayram haftası yazılınca sandal tahtası okuyanlar da yok değil.
Müslüman kişinin söze veya yazıya selam ile başlaması gerekir. Çok kimse bunu unutuyor veya hiç bilmiyor.
Eskiden inşa kitapları varmış, yazışmalar nasıl yapılır, anlatılır öğretilirmiş.
Çocukluğumda eskiden kalma alışkanlıkla resmî dairelere, mahkemelere, valilik ve kaymakamlıklara, müdürlüklere verilen istidaların başına “…. Yüksek katına” başlığı konulurdu.
Saygı ifadeleri, hitap edilen kimseye bir şey kazandırmaz, hitap edene konuşana yazana kazandırır.
Yaşça büyüğüne hürmet eden, aslında kendine hürmet etmiş, itibar ve şeref kazanmış olur.
Başkasına küfür ve hakaret eden kendine etmiş olur. Kem söz kem akçe sahibine aittir…
Nasıl tenkit ve itiraz ettiğini göreyim, senin ne mal olduğunu söylerim…
İslam Osmanlı terbiyesi, edebi, ahlakı, görgüsü, nezaketi nereye gitti?
Geçtiğimiz yıllarda “Kamutay” çatısı altında bile utanç verici kavgalar edildi, yakası açılmadık küfürler savruldu.
Kamutay’da sin kefli, ulan ben senin anneni bilmem ne ederimli küfürleşmeler olur mu? Zabıtlarda böyle küfürler (…..) şeklinde yazılıyormuş. Böyle yapmakla mahallenin namusu kurtulur mu?
(Bana inanmayan internetten eski gazete haberlerini arasın…)
Tv’deki bazı açık oturumlarda berbat kavgalar, atışmalar oluyor.
Geçtiğimiz yıllarda, seviyesiz tartışmalardan geçtim, bazen tehlikeli tartaklaşmalar cereyan etmişti,
Birtakım kodamanlar: “Beyefendi, şöyle buyurdunuz ama o şöyle değil böyledir. Kısaca arz edeyim…” üslubu ile niçin konuşamıyor?
Üslûb-i beyan aynıyla insan…
Sokak Türkçesi var, yüksek Türkçe var.
“Lan, geçen hafta hasta olduğunu söylediğin anan nasıl beeee!...” demek başka “Geçen hafta hasta olduğunu söylediğiniz muhterem valideniz hanımefendi nasıllar, iyi oldular mı?” diye sormak başka şeydir. İki sorguda da mâna aynıdır, üslup değişiktir.
Bizimle aynı fikir ve görüşleri paylaşmayanları düşman görmek ne büyük bir beyinsizlik.
Tartışma etiğinin nereye saklandığını bilen var mı?
İlm-i cedel üstadları, nerelerdesiniz?
Mücâmele mi, centilmenlik mi, o nereye hicret etti.
Ah mürüvvet!..

(İkinci yazı)

HALKIN BENZİ NİÇİN BU KADAR SOLUK?

YOĞURTLAR ilaç gibi, hiç yoğurda benzemiyor, bu yoğurtlara ne oldu? Hakikî yoğurt ekşir, yapay yoğurtlar ekşimiyor. Gerçek yoğurt süt ve maya ile yapılır. Bu zamane yoğurtlarının içinde neler var ki, yoğurttan başka her şeye benziyor?
Zamane peynirleri de öyle. Peynire benziyor ama gerçek peynir değil. Büyük bir peynir dükkânı sahibi, çay sohbetinde dostuna, sattığım peynirlerden bir lokmasını bile evime götürmem demiş. O “güzelim” peynirleri niçin çoluk çocuğuna yedirmiyor acaba? İçlerinde neler var?
Sucuklar, sucuklar, sosisler… İçlerine D eti, YD eti, E eti, A eti, K eti karıştırılıyormuş…
Ah ballar vah ballar… Çeşit çeşit ballar… İçinde hiç bal olmayan, sadece bal aroması ve bal rengi boya bulunan ballar… Biraz bal, bol bol şeker, mısır şurubu, glikoz olan karışık ballar… Beş kilosu 100 liraya bal al, bal kürü yap, gençleş, güzelleş… Bal bal bal…
Ah ekmekler, vah ekmekler… Beyaz, bembeyaz, en beyaz, beyaz üstü beyaz ekmekler… Ah nerede o eski ekmekler… O da ekmek, bu da ekmek… Halkın benzine bakınız, niçin bu kadar soluk, bu kadar renksiz?..
Yumurtadan çıktıktan sonra otuz küsur gün içinde kocaman tavuk olan civcivler… Kırkından önce kesilmezlerse çatlayıp ölüyorlarmış…
Kırmızı etlere, tavuk etlerine yüzde on beş su ilave eden cihazlar varmış.
Eski sütlü kaymaklı vişneli İstanbul dondurmaları nelere gittiler?
Fi tarihinde limonata limon suyu, limon kabuğu rendesi, şeker ve su ile yapılırmış. O zamanlarda limon aroması icat edilmemişmiş.
Geçen gün aldığım simit niçin mideme oturdu?
Sızma zeytinyağının bu kadar ucuz olması mümkün değil? Bazı “süper sızma zeytinyağları” niçin böyle ucuz? İşin içinde bir alavere dalavere olmasın?
Margarinin içine tereyağı aroması konulunca tereyağına benziyormuş. Görünüşü, rengi, kokusu, etiketi tereyağıymış ama kendisi değilmiş.
Eski gerçek domatesler, yeni sun’î (yapay) domatesler…
Gıda sanayii kimyaları: Yüzlerce çeşit aroma, boya, koruyucu…
Hormonlar, kimyevî gübreler…
Eski bir masaldan bir cümle: Tavayı ocağa koydu, bir kaşık tereyağı eritti, üzerine iki köy tavuğu yumurtası kırdı, esmer ekmekle afiyetle yedi. İsterseniz bu cümleye bir ilave yapabiliriz: Yanında köy yoğurdundan yapılmış nefis bir ayran içti…
Sun’î gıdalar ve yanlış beslenme soykırımı…
Halkın zehirlenmesine göz yumma suçu…
Bozuk sahte gıda ve meşrubat satanlara arada bir hamamın namusunu kurtarmak kabilinden gülünç cezalar veriliyor.
Bu cezalar caydırıcı değil.
İçine şeker karıştırarak “Halis Muhlis Bal” markasıyla mı satıyordu, yakalandıktan sonra markayı değiştirip işe devam ediyor. Ar yılı değil, kâr yılıdır.
Nice ağır suç işleyenlerin tutuksuz yargılandığı bir devr-i dilâradayız.
Kimyalı ve sağlıksız gıda ve meşrubat sanayii en fazla hizmeti hastahane ve ilaç sektörüne yapıyor.
Şu heriflere Nobel vermeli. Yaptıkları cihazın büyük hunisinden D eti, A eti, E eti, haram etler koyuyorlar, öbür tarafından nefis dana eti çıkıyor.
Ballar, peynirler, yoğurtlar, sucuklar, meşrubat, yumurtalar, tavuklar, ekmekler…
Gıda soykırımı, hastahaneler, emarlar, sonografiler, fonografiler, monografiler tahliller...
Yahu, halkın rengi niçin bu kadar soluk? Niçin bu kadar çok hastamız var? Niçin bu kadar fazla ilaç tüketiliyor?