HASRETİNDEYİM… Kaç bayram geçti üzerinden ama bana mısın demedi yüreğim. Dinmedi. Azalmadı. Eksilmedi hiç yangınım.
Günbegün, anbean hasretindeyim.
…
MEĞER ne çok şey paylaşmışız dünyada bize ayrılan ortak zamanımızda.
Ne kadar çok şey sığdırmışız.
Gitmeler, gezmeler, tozmalar…
Üsküdar’ın sokakları…
Evvelinde köy evimizin avlusu, sonra diğer avlular, harmanımız, bağımız…
Sen şimdi ötelerin ötesindesin.
Kaç vakittir yetimiz.
Ne tadımız kaldı ne tuzumuz.
Aklımız durgun, kalbimiz heyecansız, gözlerimizin feri, dizimizin dermanı kaçık.
Yaşamak hayatîdir evet ama bizim için hayati değil artık.
Hayati gittiğinden beri hayatın hayatîliğinden eser kalmadı.
Eksilmedi hiç yangınımız.
Günbegün, anbean hasretindeyiz.
…
VUSLAT sana hasret bize yazıldı.
Dünya çilesinden azat olmak sana devamı bize yazıldı.
Evvel gidip mekân tutmak sana ardından bakakalmak bize yazıldı.
Hızlı olan sana hızlı gitmek yavaş kalan bize geri kalmak yazıldı.
Dedesinin pamuğuna daha fazla hırpalanmamak, biz diğerlerine burada nöbet tutmak yazıldı.
Babasına “Emmiii” diye toprağın altından seslenmek sana üstünden söz işittirememek bize yazıldı.
Anamızın dört gardaşın bir bacısı diye ünleyip beklediği reyhanına kavuşmasının müjdesini benden sonra o geliyor diyerek vermek sana yazılmıştı. Evvel giderek haber etmek yine sana bizeyse burada acıyla bekleşmek yazıldı.
Ebedi hayatı erken yudumlamak sana Hayati’siz hayatı eşelemek bize yazıldı.
Vuslat sana hasret bize yazıldı.
Eksilmedi hiç yangınımız.
Günbegün, anbean hasretindeyiz.
…
TEKLEDİ kalbim.
Acaba mı dedim ama boşunaymış.
Krizlerini bile fark etmediğim bir devinimi hekim fark ederek müdahale ettiler.
Açtılar damarları.
Taktılar stentleri…
Gez bir zaman gör nic’olur demesi gibi şairin biraz daha gezeceğiz anlaşılan…
Günbegün, anbean hasretinde olarak…
…
FOTOGRAFLARI hatırlatıyor facebook anılar bölümünde.
Ayıp olmuyor mu?
Unutulmayanı hatırlatmakta neyin nesi böyle…
Yine de bakıyorum, bakıyoruz.
Dünyadan geçtiğimizi hatırlıyoruz.
Ve…
İyi ki, seninle geçtiğimizi düşünüyoruz bu dünyadan.
Şükrediyoruz Rabbimize.
Hamdediyoruz.
İyi ki, bizlerin kardeşi olmuşsun.
İyi ki, evlatlarının babası olmuşsun.
İyi ki, dostlarının yâreni olmuşsun.
Dünyamız seninle güzelleşmiş, renklenmiş, neşesini bulmuş, kıvam almış, tatlanmış.
Kısa bir yolculuktu, evet.
Ama hızlıydı, dolu dolu idi.
Biraz da deli dolu…
…
HAYATİM.
Sensiz bayramlara alışamadık biz.
Gülmelerimiz yüzümüzdeki kıvrımlarını yitirdi, neşelenmelerimiz heyecanını…
Dedik ya;
Kaç bayram geçti üzerinden ama bana mısın demedi yüreğimiz.
Dinmedi. Azalmadı. Eksilmedi hiç yangınımız.
Günbegün, anbean hasretindeyiz.
Dilimizin en bereketli kelamı, kalbimizin en sıcak selamı sana.
Ya Selam!
