HAŞARI davranışlar gösteriyorsun. Yakıp, yıkıyorsun. Deviriyorsun önüne ne gelirse. Ama aslında devirdiğin başkaları değil, asla. Kendini yıkıyorsun. Çünkü… Sen kendini yakalıyorsun…

HAŞARI davranışlar gösteriyorsun.

Yakıp, yıkıyorsun.

Deviriyorsun önüne ne gelirse.

Ama aslında devirdiğin başkaları değil, asla.

Kendini yıkıyorsun.

Çünkü…

Sen kendini yakalıyorsun…

Her aynaya baktığında.

Ve…

İşte bunun için saldırıyorsun.

KÖTÜLÜYORSUN herkesi ve her şeyi.

Daima başkalarının kötücül yanlarını görüyorsun.

Zira…

Bunlar fazlasıyla sende var.

Bu sebeple daima kendini 'Kötülük Zabıtası' gibi konumlandırıyorsun.

Saldırıyorsun.

Çünkü…

Sen kendini yakalıyorsun…

Her aynaya baktığında.

Ve…

İşte bunun için kötülüyorsun.

İLERİ gidenlere kin güdüyorsun.

Başarılı olanları çekemiyorsun.

Zira…

Kendini daima başarısız görüyorsun.

Özgüven problemin ileri seviyelerde.

Kompleksler halka halka boynunda.

Geri çekiyorlar seni.

Sadece kendin için sevinebilmeye hüküm giymişsin.

Çünkü…

Sen kendini yakalıyorsun…

Her aynaya baktığında.

Ve…

İşte bunun için küçümsüyorsun.

NEREYE ait olduğunu netleştiremedin.

Ve kim olduğunu.

Hayattan ne beklediğin belli değil. Bir o yana bir bu yana yalpalıyorsun.

Ürettiklerine bir bak.

Ne görüyorsun?

İyilik terazisi mi ağır basıyor kötülük mü?

Neden gülüşlerin sahte, hangi sebeple sevinçlerin kof, mutlulukların boş?

Saadet merdivenlerini tırmanmak değil de nedamet basamaklarından aşağıya inişlerin sebepsiz mi?

Perdelerini çekmek gece yapar mı gündüzü?

Esaslı bir muhasebe şart olmadı mı?

Neden daha fazla gecikesin ki?

Ömür sermayesi daimi midir?

O HALDE yoklamalısın kalbini…

Aşkla mı hareket ediyorsun yoksa nedenler mi var eylemlerinin altında.

İnsan esasın kendini yakalar.

Hep kendini.

Yanlış olan şu ki; başkalarını yakaladığı vehmine kapılır.

Yanlış bir tesellinin avuntusuna bırakır.

Ama geçicidir.

Bir gün hatırlatır kendini.

O gün gelmeden kişinin kendisinin uyanması beklenir.

İyi olan budur.

Doğru olan bu…

Erdemli olan da.

Ve…

Artık gerçekten kendimizi yakalamalıyız.

Kendimizde kendimizi…

Başkalarında kendimizi yakalayıp bizde var olanı örterek karşı tarafa yansıtıp saldırmaktan vazgeçmeliyiz.

Gereken budur…

Lazım olan bu…

Ve…

Sen bunu yapabilirsin.

Yapabilmelisin.

Ah ne çok kendimizde olanı başkalarında yakalayıp kıstırmakla vakit harcadık.

Ziyan ettik başkalarını.

Evvela kendimizi.

Artık yetişir.

Unutma!

Yakaladığın kendinsin.

Ya Selam!