BAKMAYIN siz nefes aldığıma. Hayatta olmak, nefes almaktan ibaret midir? Gayet ölüyüm ben. İyiliğe mecalim yok. Hayırlar üretmeye niyetlenemedim. Kendimi yenilemek ve üretmek yerine sürekli tüketmeyi tercih ettim.

BAKMAYIN siz nefes aldığıma.

Hayatta olmak, nefes almaktan ibaret midir?

Gayet ölüyüm ben.

İyiliğe mecalim yok.

Hayırlar üretmeye niyetlenemedim.

Kendimi yenilemek ve üretmek yerine sürekli tüketmeyi tercih ettim.

Cepten harcadım.

Sermayeden yedim.

Kar edemedim.

Bir ileri gitsem iki geri düştüm.

Sadece ileri attığım adımı gördüm, geriye giden adımlarımı hiç hesap etmediğimden kendimi ilerlemiş sandım ama bu bütünüyle yanılgı.

Durduğum noktayı muhafaza edemedim.

Hep geri saydım.

Gelin görün ki, ileri gitmiş gibi kendimi motive ettim.

Çevreme de aynı duyguyu pompaladım.

Onlar beni diri sanıyorlar, yanılıyorlar.

Gayet ölüyüm ben.

BİR fikir geliştiremedim.

Üretimde bulunamadım.

İyilikleri çoğaltamadım.

Bir mum bile yakamadım karanlıkları aydınlatmak için.

Usul yanan mum gibi eriyip gittim tersine.

Dedim ya sadece nefes almak hayatta olmak değildir diye.

Gayet ölüyüm ben.

BİR davanın peşinden gidemedim.

Kendimi dava edindim.

Oysa şekva etmeliydim benliğimden…

Kibrimden.

Var olmayanı var gibi görmemden.

Ve göstermemden.

İnanmazsanız bile tekrar edeceğim.

Sırf nefes alıp vermek yaşamak değildir.

Gayet ölüyüm.

MERHAMETE mezar kazdım ben.

Şefkati baltaladım.

İlim yerine malumatı tercih ettim.

Bunlarla yetindim.

Ağzı kalabalık olmayı yeterli saydım.

Kalbime inmeyen cümleler dilimde savruldu durdu.

Nutuklar çektim başkalarına.

Kendime bir çift söz söyleyememişken üstelik.

Bunlar diri olmanın değil ölmüş olmanın emareleri değil mi?

İyiliklerde dirilmeden hayattar olunur mu?

Merhameti giyinmeden rahmet pınarı olunabilir mi?

Kendine nefesi erişmeyenin başkalarına nefes olması mümkün mü?

Nefsini irşat etmeyenin başkalarına söz söylemesi hak mıdır?

Reva mıdır?

Evet, evet, ölüyüm ben.

Gayet ölüyüm.

KUR'AN bizi kendisiyle diriltmek için bekliyor.

Bekletmemeliyiz.

Hızlandırmalıyız adımlarımızı.

Koşmalıyız hatta.

Geç kaldık.

Fena yanıldık.

Çok çuvalladık.

Artık daha fazla kendimizi diri saymamalıyız ki, dirilmeye yönelebilelim.

Haydi, artık dirilmeye!

Ya Selam.