Köy Enstitüleri, 17 Nisan 1940 yılında kurularak köy eğitim hayatına damgasını vurmuştur. 1948 yılına kadar toplam 21 Köy Enstitüsü açılmıştır. Peki “Köy enstitüleri ne zaman kuruldu? Köy enstitüsü nedir? Köy enstitülerinin amacı nedir?” İşte araştırılan soruların detaylı yanıtları…
KÖY ENSTİTÜSÜ NEDİR?
Köy enstitüsü, Türkiye'de ilkokul öğretmeni yetiştirmek üzere 17 Nisan 1940 yılında ve 3803 sayılı yasa ile açılan okul türüdür. Köy enstitüleri tamamen Türkiye'ye ait olan bu eğitim projesini 28 Aralık 1938 yılında milli eğitim bakanı olan Hasan Ali Yücel bizzat yönetti.
KÖY ENSTİTÜLERİ NE ZAMAN KURULDU?
Anadolunun pek çok yeri okulsuz ve öğretmesizdi. Anadolu'nun bu gerçeği göz önüne alınarak, dönemin Cumhurbaşkanı İsmet İnönü'nün himayesinde bulunuyordu. Milli Eğitim Bakanı Hasan Ali Yücel tarafından İsmail Hakkı Tonguç'un çalışmalarıyla köylerden ilkokul mezunu zeki çocukların bu okullarda yetiştirildikten sonra yeniden köylere giderek öğretmen olarak çalışmaları düşüncesiyle hayata geçirdiler. Geleneksel öğretmen okullarında yetişmiş öğretmenler için köylerde öğretmenlik vazifesini yapmak, istenerek yapılacak bir görevden çok zorunluluk olarak görülmekteydi. Gönüllü ve özverili öğretmenlerin sayısı azdı. Oysa okuma yazma oranı Cumhuriyet ilk kurulduğu yıllarda yüzde 5 bile değildi. Bunun yanı sıra nüfusun yüzde 80'lik bölümü köylerde yaşıyordu. Köy Enstitüleri'nin kurulması ve yaygınlaşması konusunda pedagoji uzmanı Halil Fikret Kanad'ın önemli çalışmaları vardı. Kanad, zorunluluktan değil özveriyle öğrenci yetiştirecek köye göre öğretmen fikrininin arkasnda durdu.
KÖY ENSTİTÜLERİ KAÇ TANE KURULMUŞTU?
1940 yılından başlayarak, tarım işlerine elverişli geniş arazisi bulunan köylerde veya onların hemen yakınlarında Köy Ensititüleri açıldı. Türkiye'de seçilen şehirlerden uzak ama tren yollarına yakın tarıma uygun olan 21 bölgede köy ilkokullarına öğretmen yetiştirmek üzere açılmıştı. Öğretmenler köylülere hem örgün eğitim verecek, okuma yazma ve temel eğitim bilgileri kazandıracak hem de modern ve ilmi tarım yöntemlerini öğretecekti. Öğretmenler gittiği yörelerde bilinmeyen tarım türlerini de köylülere öğretecekti. Kitaba deftere dayalı öğretim yerine iş için, iş içinde eğitim ilkesi tatbik ediliyordu. Her köy enstitüsünün kendisine ait tarlaları, bağları, arı kovanları, besi hayvanları, atölyeleri vardı. Derslerin yüzde 50'lik bölümü temel örgün eğitim konularını kapsıyordu. Geri kalan bölüm ise tamamen uygulamalı eğitimdi.
